Laatste blog: Ziel en lichaam
Een ander meedragen
Karma duidt er in eerste instantie op, dat er elementen uit een vorig leven doorwerken in het nu.
Maar er is een andere karmische wetmatigheid, die er doorheen speelt. In het voorgeboortelijke bestaan zijn we als mensen geestelijk met elkaar verbonden in een liefdevolle sfeer. In die liefdevolle sfeer beleef je naast je eigen lot ook het lot van de andere mensen met wie je betrokken was, en ook het lot van je land en van de wereld. In die grootse schouw kun je soms zien hoe gemakkelijk het lot eruit ziet, dat jij voor het aanstaande leven hebt, maar hoe zwaar het lot van een ander is. Vanuit die liefdevolle sfeer kan iemand dan besluiten iets van een ander op zich te nemen, zodat het geheel dragelijker wordt. De last wordt als het ware beter verdeeld.
In het aarde leven kan zich dat uiten in ziekte, in tegenslag. Als je dan gaat concluderen dat je in je vorige leven wel erg slecht geweest moet zijn, dan kan je er soms helemaal naast zitten. Een liefdevolle daad wordt dan negatief gemaakt, en dat ontkracht.
Ik raad daarom altijd aan: als je karmisch wilt denken, maak dan meerdere scenario’s over hoe iets geweest zou kunnen zijn. Leef met die beelden, en kijk wat er langzaam aan in de tijd meer relevant gaan voelen.
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
05-06-2012 om 12:44
heb vaak het gevoel dat ik sommige mensen al eerder heb ontmoet, ken, heb er al een band mee, net als sommige gebeurtenissen, dejavu, raak dan opnieuw in contact met ze, maar de relatie wordt dan niet duidelijk, eerder verwarrender, waardoor ik me onbegrepen voel, me terugtrek, soms op een drastische manier, en me dan extra alleen voel, maar in de geest wel meer verbonden. ook qua wereldbeeld en vaderlandsliefde raak ik in de knoop, niet voor niets in neder-land geboren, iedeeen die ik “fantaseer” gedachtes die ik heb, ervaringen die soms rechtstreeks uit vorige levens lijken te komen, hoe krijg je zicht op wat jou lot is, als het zo verweven is met dat van je naaste en de rest van de wereld, blijft altijd een soort vaag en ontevreden gevoel achter.