Laatste blog: Ziel en lichaam
Plek in het gezin
Plek in het gezin
Pas beschreef iemand hoe het was om de jongste van tien kinderen te zijn. ‘Er is altijd veel drukte. Je bent de kleinste, iedereen is druk. Ja, dan krijg je dus nooit aandacht. Geen wonder dat je verwaarloosd wordt!’ Hier lag de oorzaak van zijn verwaarloosde gevoel. Ik knik begrijpend.
Een paar dagen later beschreef iemand anders, hoe het was om de jongste van tien kinderen te zijn. ‘Je bent de jongste van allemaal. Iedereen vindt je schattig. Altijd sta je in het centrum van de aandacht. Geen wonder dat je verwend wordt!’ Weer knik ik begrijpend.
Is die plaats die je hebt in het gezin wel doorslaggevend.
Dan probeer ik een karmabeeld. Ik probeer in het voorgeboortelijke te kijken. Daar heb je al de aanleg van je constitutie. Want die hangt samen met wat je in een vorig leven gedaan hebt. En dan stel ik me deze twee mensen voor. De eerste heeft in zijn constitutionele aanleg de neiging zich terug te trekken. Misschien was hij een bange mens? In de Middeleeuwen van een lagere stand?
Hij kijkt nog vanuit de geestelijke wereld naar de aarde. Niet aanlokkelijk, oordeelt hij. Hij laat alle broertjes en zusjes voor gaan. En als er geen meer is die hij kan laten voorgaan naar dit aardegezin, dan gaat hij maar. Hij neemt genoegen met de ruimte die er over blijft.
De ander? Ik zie iemand met de houding van een prinses. Ze kijkt naar de wereld vol verwachting. En, als een goede prinses, laat ze iedereen voorgaan. Er moet publiek zijn wanneer ze ter wereld komt! Als vanzelfsprekend neemt ze meteen de centrale plaats in om bewonderd te worden.
Tja, wat is de oorzaak van je aanleg? Waarin voel je het meeste eigen verantwoordelijkheid en vrijheid?
FollowEén reactie op “Plek in het gezin”
Laat een reactie achter
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
21-02-2012 om 09:44
Graag ontvangen wij je blogjes, maar hoe open ik die?
Dank, Ton